Net zoals Jan Mulder bij DWDD een top van ergernissen heeft, zo kunnen we die ook maken voor beursbezoekers.
Een beurs of een evenement bezoeken moet in principe een leuk iets zijn waar je plezier aan beleeft. Heel bewust blok je tijd in je agenda om jezelf eens goed te gaan verrijken met kennis en of kunde of een stapel nieuwe contacten. Tot zo ver het goede nieuws.
Ergernis 1: de reis naar de beurs
Je moet er namelijk ook nog komen. En als je er bent ook nog parkeren. Dat zijn de eerste 2 ergernissen die ik graag beetpak. Er komen…, tja het verkeer is het verkeer dus neem af en toe de trein. En zelfs met een eersteklas kaartje mag je van de NS rustig staan tussen Rotterdam en Utrecht (mijn meeste bereisde traject met de trein). Kom je wel met de auto, dan wil je parkeren.
Ergernis 2; parkeren op de beurs
Ik krijg bijna nachtmerries van de mannetjes in die hesjes bij een parkeer terrein met en slagboom. Kent u ze ook? Ze beginnen al nee te knikken op het moment dat je aankomt rijden. Waar moet u zijn? Ja eeeh, ik weet ook niet waar u moet zijn maar hier niet. Ga maar naar P37 op 5 KM van de beurs:). Of in zo’n hokje tegen de wind. Nee, mijnheer ik weet niet over welke meeting u het heeft…. (op een moment dat onze halve branche bij één van de veneus een feestje had). Hoe dom kun je zijn om ook deze mensen, die ik persoonlijk niets kwalijk neem, niet mee te nemen in je totale communicatieplan. Zij vormen vaak letterlijk het allereerste contact. En dat op een moment dat je als bezoeker het meest kwetsbaar bent, want je hebt een barre tocht achter de rug.
Ergernis 3; registratie op de beurs
Nu naar binnen. Hoe is de registratie. Daar is vaak een wereld van verschil. Heel ergerlijk was het laatst wel op een beurs waar je op basis van ervaringen van vorige edities wist dat binnenkomen een lastige zou kunnen zijn. Veel mannen met een grote V op de borst die ze bij een cursus hadden verdiend en die V staat niet voor de V van vriendelijkheid. Ik moest echt van de ene balie naar de andere en van elkaar wist men niet wat de bedoeling was. Toch was de beursorganisatie was er wel… druk bellend op de achtergrond en later met wat kopstukken champagne drinkend op de beursvloer. Daar werkte men voor een select gezelschap zeker aan de V van vriendelijkheid. Om mij heen hoorde ik de twitter al kraken van de andere bezoekers die eenzelfde ervaring hadden.
Ook hier geldt dat de entree een deel van de beleving is. En omdat het op de Miljonair Fair passend is om hufterig te doen aan de deur, betekend niet dat je dergelijk gedrag klakkeloos moet kopiëren.
Met weemoed denk ik dan terug aan een filmpje wat ik regelmatig in trainingen gebruik van Lebbis over het ideale terrasje. Alles klopt, de hele beleving is zoals die moet zijn. En dat zit ‘m zoals zo vaak in de details. Ook als het gaat om het bezoeken van een beurs.